Günümüzde, pek çok armut çeşidi vardır, ancak bunların sadece bazıları yüz yıldan fazladır ve buna rağmen, çok saygın bir yaşta, çok popüler ve aktif olarak yetiştirilmektedirler. Bu çeşitlerden biri de Williams armutudur.
Bu yazıda bu çeşitliliğin açıklaması hakkında konuşacağız.
İçindekiler
Williams Pear Tarihçesi ve Kökeni
Williams armut çeşidi, İngiltere'nin güneyinde (Bekshire) 1796'da Wheeler tarafından elde edildi. Ortak armut türüne göre oluşturulmuştur, ancak ebeveynler bilinmediği için hangi bitkilerin kesinlikle kullanıldığı, bu nedenle Williams armutunun kökeninin belirsiz olduğu düşünülmektedir.
İlginç bir şekilde, onu ilk kez 1816'da çeşitli meyve ve bahçecilik ürünlerinin (Londra) yetiştirilmesi organizasyonuna göstermiş olan Robert Williams'ın adını almıştır ve bunu popüler hale getirmek için çok çaba harcamışlardır. Bu armut çeşidinin yoğun olarak yetiştirildiği bir sonraki ülke Fransa'dır (1828). Biraz sonra diğer Avrupa ülkelerinde göründü.
Güney Rusya'nın meyve bahçelerinde, Williams özel bir Kırım anaokulundan 1860 civarında ortaya çıktı.bahçıvan N.P. Makukhin. Bu çeşitlilik farklı olarak adlandırılır: Barlet, Duchesse yaz, Williams yaz, kırmızı ve Williams Bon-Chretien.
Yaz çeşitlerinin büyüyen bölgesi
1947’de hibrit, devlet çeşitliliği denemelerine maruz kaldı.Kuzey Kafkasya bölgesi (Kuzey Osetya, Karaçay-Çerkesya, Krasnodar Bölgesi, Kabardey-Balkar, Adigea, Stavropol Bölgesi, Çeçenya ve İnguşetya) için yetiştirilmeye uygun olarak kabul edilmiştir.
Ayrıca Rostov bölgesinde aktif olarak yetiştirilmektedir. ve Sovyetler Birliği'nin eski cumhuriyetlerinde (Moldova, Gürcistan, Ukrayna, Tacikistan, Kırgızistan vb.).
Tanım ve özellikler
Kırmızı armut, yaz sonunda olgunlaşan armutlar arasında bir referanstır. Bahçede ve ülkede büyük ölçekli tarım işletmelerinde yetiştirilebilir. Armut, yaz sonlarında (Ağustos) olgunlaşan bir dünya seviyesinin en iyi tatlı notlarının grubuna dahil edilir.
Bir ağacın tepesi geniş veya yuvarlak bir piramit şeklindedir ve çoğu zaman asimetriktir. Genç örnekler oldukça hızlı bir şekilde büyür, ancak ağaçlar 10-12 yaşlarına ulaştığında büyüme oranı önemli ölçüde azalır. Williams çeşidindeki yavaşlamanın nedenlerinden biri de yüksek verim ve meyve vermenin erken başlangıcıdır. Yıllık büyüme oranları orta ve zayıf arasında değişebilir.
Açık sarımsı kabuk ile kaplı düz veya hafif sapmış kalın dallaraz miktarda mercimek. Ana iskelet kolları ve gövdesi gri renktedir.
Oldukça geniş yapraklar Bir yumurta gibi şekillendirilmiş, pürüzsüz ve parlak bir yüzeye sahiptir. Yaprak bıçağının yükseltilmiş kenarları boyunca ince dişler vardır. Açık yeşil çizgiler, yüzeyin biraz üzerinde çıkıntı yapar.
Beyazımsı kremalı çiçekler 6-7 adet çiçek salkımına toplanır. Yapraklar görünmeden çiçeklenmeye başlarlar. Bol çiçek uzun bir süre sürer.
Çiçek salkımlarındaki meyveler çoğunlukla 2 veya 3 parça halinde bağlanır ve dallara sıkıca tutunur. Bir armutun ağırlığı 170 gramdır, ancak genç kopyalarda 180 gram'a ulaşabilir.
Açık yeşilimsi bir renkte (çıkarılabilir olgunluk sırasında) boyanmış, ince ve hoş kokulu bir cilde sahip, hafif, engebeli bir yüzeye sahip, büyük veya orta büyüklükteki meyveler. Tamamen olgunlaştığı zaman, gri lekeler ile güzel bir sarımsı renk tonu olur. Bazen güneşe bakan tarafta, pembemsi bir leke var. Meyveler sürgünlere hafif kavisli kalın saplarla bağlanır. Koyu kahverengi, oldukça küçük tohumlar bir oval şekle ve keskin bir uca sahiptir.
Sarı-beyaz renkte, çekici bir tatlı tadı, hindistan cevizi aroması ve hafif bir ekşilikle sulu ve ihale eti.
Variety Williams, taze, komposto, reçel, turşu, kurutma (taze) yapmak için kullanılabilir.
Çıkarılabilir olgunluk zamanı Ağustos ayının ikinci yarısında gelir. Bu saatte çekilen meyve yaklaşık iki hafta boyunca saklanır. Bu çeşidin armutları yaklaşık bir buçuk ay boyunca buzdolabının sebze bölmesinde saklanabilir.
Bir armut üzerine aşılanmış Williams yaz, 5-6 yaşlarında meyve vermeye başlar, eğer bir ayva üzerine aşılanırsa, o zaman ilk mahsul 3-4 yıl için hasat edilebilir. Ama bu ağaçların uzun yaşamadıklarını hatırlamaya değer.
Verimlilik doğrudan büyümekte olan koşullara bağlıdır. Örneğin, Krasnodar Bölgesi'nde 12 ila 18 yaşlarında bir ağacın ortalama verimi hektar başına 100-200 cent, Kırım'da ise ağaç başına 80 ila 150 kg'dır.
Bu çeşitlilik samobzheplodny'ye aittir ve çeşitli polenatörlerin yanında ekilmesi gereken bol bitki elde edilmesini gerektirir. Williams armutları için en iyi tozlayıcılar Aleksandrovka, Pet Clappa, Bere Bosc, Olivier de Serres.
Kırmızı armutun avantajları ve dezavantajları
Bu melez dikkat çekiyor:
- erken meyve verme;
- sabit yüksek verim;
- büyük güzel meyveler;
- toprak koşullarına karşı iddiasız.
Dezavantajları şunlardır:
- zayıf kışa dayanıklılık;
- kendi kendine infertilite ve düşük kuraklık toleransı;
- Uyuz, enayi ve yaprak bitlerinden güçlü bir şekilde etkilenir.
Aşağıdaki armut çeşitleriyle de ilgilenebilirsiniz:
Fideleri seçmek için kurallar
Dikim için en iyi 1-2 yaz fideleri 1.3 ila 1.5 metre arasında seçim yapmaktır. Bu çağdaki ağaçlarda, kök yakadan yanal filizlere olan mesafe 50 cm'den fazladır ve dalların sayısı 3 ila 5 parça arasında değişir.
Bu çağdaki fidanların köklerinin uzunluğu 20-30 cm'dir. Ayrıca genç armut üzerinde mekanik hasar olmamalıdır.kök büyümesi ve yaprakları (yeşil veya kurutulmuş). Merkez çekimi de iyi oluşturulmalıdır.
iniş
Armut Williams yetiştirilmesi için besin geçirgen bir toprak ile güneşli bir arsa almak.
Dikim için en uygun zaman sonbahardır (bitki örtüsü bittiğinde), ancak bunu baharda yapabilirsiniz (tomurcuk kopmadan önce).
Dikim için bir çukur, 60 ila 60 cm büyüklüğünde kazılmıştır. Köklerin doldurulması için humus (bir kısım), bahçe toprağı (bir kısım), süperfosfat (350 gr) ve potasyum sülfat (350 gr) içeren bir toprak karışımı hazırlanması tavsiye edilir.
Dikimden önce, armutun kök sistemi incelenir, kesilir ve kurutulur ve daha sonra bir heteroauxin çözeltisine batırılır. 3-12 saat boyunca (veya herhangi bir diğer kök oluşumu uyarıcısı).
Dikim deliğinde kökler eşit olarak dağıtılır, önce bahçe toprağı ile doldurulur ve daha sonra bir karışımla doldurulur. Bu, köklerin gübre ile karışım ile temas etmemesi için yapılır. Aynı zamanda aralarındaki boşluk doldurulduğundan emin olun. Dikimden sonra, fide iyi sulanır, toprak biraz sıkıştırılır ve zemin toprağı doldurulur.
bakım
Tüm ağaç bakımı, sulama, gübreleme, budama, haşere ve hastalık kontrolünden oluşur.
sulama
Dikimden sonraki ilk 2-3 yıldaki genç armutlar mevsim boyunca düzenli sulamaya ihtiyaç duyarlar. malç kaplama malzemesinin (turba ya da çam fıstığı, ağaç yongaları buğday kabuğu) 5 ila 8 cm yükseklikten kapsayacak şekilde arzu gövdeleri etrafında zemin. Bu yabani otların sayıda büyümez, toprağa nem tutan ve sulama miktarını azaltır. Ayrıca, malçlama toprağın yüzeyinde yoğun bir kabuk oluşmasını önler.
Olgun ağaçlar, iklim koşullarına ve hava durumuna bağlı olarak sezon başına 3 ila 7 kez su. Ancak, çiçeklenme, çiçeklenme ve sonbaharın bitiminden sonra çiçeklerin çiçeklenmesinden önce sulama yapılmalıdır.
besleme
Genç ağaçlar, meyve vermeye başlamadan önce, her yıl ilkbaharda beslenmelisiniz. Bu amaçla, ağaç malç etrafında zemin 6 cm gübre yatağı 4 çürümüş. O (ağaç başına) 100-150 gram Kemira veya NPK eklemek de arzu edilir.
Yetişkin armutları beslemek en iyi sonbaharda yapılırkazma bittiğinde.Bunu yapmak için, mineral gübreler (süperfosfat ve potasyum sülfat) ile kombinasyon halinde sığırkuyruğu veya diğer organik gübreler kullanın. Gübreler, kronun çapına karşılık gelen ve besinlerin kök sistemine ulaşması için 25 ila 35 cm'lik bir derinliğe kadar kazılmış olan, çukurluk dairesi çevresine dağılmışlardır.
Ürünün çok büyük olması beklenmiyorsa, o zaman yumurtalığı dökmeden önce ek yemleme yapabilirsiniz.
budama
Dikimden sonra budama genç armut erken ilkbaharda yapmak için arzu edilir. 3 ila 5 yanal dallar ağaç üzerinde bırakılır, bu da yerden 50 ila 70 cm yükseklikte bulunmalıdır. Merkez gövdesi en yüksek yanal atıştan 15-30 cm daha yüksek olacak şekilde kesilir, yanal sürgünlerin uzunluğu mutlaka 30 cm'ye indirilir.
Yetişkin ağaçlarının budanması yılda iki kez yapılır. Hastalıklı, kırık ve kurutulmuş dalları düzenli olarak çıkarmak için hijyenik budama yapılır. Gençleştirici budama da gerçekleştirilir, bununla bitkinin yoğun büyümesi korunur ve restore edilir, ayrıca meyve sayısının düzenlenmesi düzenlenir.
Gençleştirici budama sırasında, çok yıllık sürgünler 3-5 yaş ve üzeri dallara kısaltılır.Yıllık sürgünlerin büyümesi 15-20 cm'ye düşerse, bu durumda zayıf bir budama yapılır (2-3 yıllık dallar için) ve eğer büyüme daha da küçülürse budama daha da artar. İnceltme için bile, taç içindeki eski bereketli dalların bir kısmını kestirmek için.
Hastalıklar ve zararlılar
Bu tür armutun etkilenebileceği hastalıklar arasında şunlar sayılabilir: sitosporoz, meyve çürümesi, kabuk, pas ve kök kanseri.
Sitosporoz, kahverengi-kırmızımsı bir renk tonuyla boyanmış, hafifçe girintili bir nokta şeklinde gövde ve iskelet dallarının kabuğunda oluşur. Çatlaklar zamanla lekenin kenarında görünür ve kabuklu dokular yumuşar.
Hastalığın başlangıcında, hastalıklı alanlar temizlenir ve bakır sülfat ile ve daha sonra bahçe zifti ile muamele edilir.
Yaprakların üst yüzeyinde paslar turuncu renkli yuvarlaklar şeklinde görülür. Temmuz ayında, hastalıklı yaprakların alt kısmında, pas sporlarının oluştuğu kabarcıklar şeklinde büyüme meydana gelir.
Bu hastalık ile mücadele için, aşağıdaki ilaçları püskürtün: Bordo sıvı (% 4 çözelti), kolloidal sülfür (% 2 çözelti). Tedaviler çiçeklenmeden önce, iki hafta sonra bitip sonra yapılır.
Scab ilk olarak yapraklarda hızla büyüyen yeşil-siyah lekeler şeklinde görünür. Daha sonra yapraklar erken kurur ve dökülür. Ayrıca, kabuklu meyveler ve genç sürgünleri enfekte eder. Meyveler yoğun bir deri lekesi oluşturur ve altlarındaki etler çatlar. Hastalıklı sürgünlerin kabuğu çatlaklarla kaplıdır, çözgü ve kururlar.
Bu hastalığın önlenmesi, hastalıklı meyvelerin ve düşen yaprakların düzenli olarak temizlenmesi ve yok edilmesidir.
Kabuklar belirdiğinde, ağaçlar üç kez püskürtülür (çiçeklenmeden önce ve sonra ve iki hafta sonra). Bunun için Bordeaux sıvı ve kolloidal sülfür kullanın.
Mücadele yöntemleri
Armut saldıran zararlılar arasında, yaprak biti, armut yaprağı (karamel), armut safra akarı, armut böceği, Kaliforniya kalkanı, yeşil elma yaprak biti sayılır.
Yeşil elma yaprak biti larvaları genç yaprakların tomurcukları ve daha sonra genç sürgünlerde sulandı. Hasarlı yapraklar kıvrılıyor, kuru ve dökülüyor. Genç sürgünler büyümeyi ve kurumayı durdurur.
Yapraklar, tomurcuklar, tomurcuklar ve genç sürgünlerin hücre özlerinden beslenen armut yaprak yaprağı larvaları, armutlara büyük zarar verir. Sonuç olarak, yapraklı yapraklar yaprakların, yumurtalıkların ve çiçeklerin büyük bir düşüşüne, ayrıca meyvelerin az gelişmişliğine ve sürgünlerin bükülmesine neden olur.
Bu zararlı böcek ortaya çıktığında, (yaz ve sonbaharda böbreklerin şişmesi sırasında) birkaç sprey yapılır. Bunu yapmak için, Iskra, Inta-Vir, Aktara ve Commander gibi araçları kullanın.
Bahçıvanlar değerlendirmeleri
Oksana, Zaporozhye: Altıncı yılımızda bu çeşidin iki ağacı büyür. Düşük, genişleyen ağaçlar. Verimler inanılmaz. Tüm şubeler, meyvelerle kaplıdır, her bir dal için sahne yaparlardı, aksi takdirde hayatta kalmazlardı. Meyvenin bu kadar bolluğu sadece aramızda değil, aynı zamanda komşuları ve ziyarete gelen herkesi de sevindiriyor. Çok lezzetli armut, sulu, tatlı. Çok memnun.
Makar, Kırım: Williams yazında Kırım'da da çok tatlı, güzel ve kokulu Dunka denir. Ve Klapp Favourites'in aksine, ortada çabucak bozulmaz. Burada Klapp gerçekten de, “ortada” ve “kahverengi” bir hal alır. Bu nedenle, yeşilimsi tüketmek gereklidir, sararmayı beklemeyin.
Tek bir kişi, Williams türünün meyvelerini reddetmeyecek ve bu nedenle, bu çeşitliliğin bazı eksikliklerine rağmen, kendi ülke evlerinde ve kişisel arazilerinde büyümeye değer.